Keçən il ən çox vitamin ehtiva etdiyi deyilən mürəbbə hazırlamağı risk etdim. Yəni beş dəqiqə. Əriklər üzərində təcrübə aparmaq qərarına gəldim: həqiqətən ətirli meyvələri homojen və ətirli olmayan kütləyə çevirmək istəmirdim. Xüsusilə dostum uzun müddətdir ki, bu işlə məşğuldur. Sualıma: "Necə?" - deyə cavab verdi: "Əvvəlcə şəkəri həll edirəm, 5 dəqiqə qaynadın, bankalara yuvarlayın." Düzünü desəm, metodun sadəliyinə və əldə edilən məhsulun davamlılığına inanmırdım. Ancaq bir şans vermək qərarına gəldim: nə vaxtsa oxumalısan. Mən təkcə dostumun məsləhətinə güvənmədim, əlavə olaraq İnternetdə bir neçə oxşar resept öyrəndim.
Proses
Meyvələri yarıya bölüb toxumlarını çıxardıqdan sonra birbaşa prosesə keçdim. Bir kilo ərik üçün bir kilo şəkər götürdüm.
Ərikin yarısı şəkərlə örtülür, bir az su əlavə edilir (1 kq ərik üçün 1/4 stəkan) və qaynadılır.
Ocaqdan götürüb şəkərin əriməsinə icazə verin və sonra kütləni 5 dəqiqə qaynadın. Bu prosedur 3 saatlıq fasilə ilə üç dəfə təkrarlanır. Soyudulmuş mürəbbəsi vidalı qapaqlı steril bankalara tökdüm. Mən onu tam əminliklə tökdüm ki, sonradan iştahsız, küflü və mayalanmış bir kütlə alacağam. Və unutdum: ölkədə qoyub getdim.
Sonralar yadıma düşdü, əlbəttə. Amma yay fəsli bitdi və bir neçə banka xatirinə qayıtmadım.
Nə oldu
Baharın sonunda "yay malikanələrinə" gələndə yoxlamağa tələsdi: dondular, yoxsa gəzdilər? Təəccüblüdür ki, mənim tələsik bişirdiyim mürəbbə əriklərin tərkibindəki pektinə görə iri dilimlərlə ətirli, yay qoxulu mürəbbəyə çevrildi. Təcrübə uğurlu oldu.
Bu il artıq Viktoriya, çiyələk və qarağatı bu şəkildə emal etmişəm. Yeganə şey: Mən çox az su əlavə etdim: hər kiloqram meyvəyə 1-2 xörək qaşığı, sadəcə şəkərin yanmasın.
Baxacağam necə dayanacaq.